gezellig met mezelf op reis 6

De tijd gaat zo snel, amper de tijd om m'n blog bij te houden. Vorige week dinsdag waren we opeens met een groep van twintig, en wilden we met z´n allen naar een karaokebar (uhuh, ik en zingen... Dat is voor niemand leuk). Helaas (of gelukkig, tis maar hoe je t bekijkt) was de karaokebar dicht. Natuurlijk zijn hier genoeg andere kroegjes, dus hebben we ons wel weer vermaakt!
Woensdag naar de bios. Een kwartiertje met de taxi en je gaat van flinke armoede op de straat naar een heel verwesterd, nieuw shopping center. Het contrast is dan opeens toch wel heel groot, maar ook fijn om te zien dat er ook rijkere mensen zijn dan de vrouwtjes die de hele dag op straat hun banaantjes zittend verkopen. Met een stuk of zes gingen we naar de film Horrible Bosses, waar je voor 10 soles (is 2,70 euro) met een mooi groot scherm kon lachen gieren brullen en voor als je wilde een flinke bak popcorn.
Donderdag was de laatste echte avond van Mathilde, m´n huisgenootje. Hierna zal ik weer alleen met de bus en taxi heen en weer gaan, stuk minder gezellig! Maar we hebben er een goede avond van gemaakt. Ergens in een lief klein totaal afgelegen pizzarestaurantje gegeten, daarna naar una discotéca, en uiteindelijk stapten mathilde en ik zonder schoenen in de taxi. Twee dagen van tevoren kwamen we met het plan om iedereen z'n schoen te laten zetten, in het kader van sinterklaas natuurlijk. Het kwam alleen niet echt uit, en veel waren hun schoen vergeten. Om toch het idee te wekken van hoe het er aan toegaat in nl, offerden wij onze schoenen op haha. Het had geregend, dus op onze soppende sokken terug naar huis. Maaar niet voordat we onze leuke (zonder twijfel de leukste tot nu toe) taxichauffeur 'jingle bells' hadden geleerd. Het duurde de hele taxirit, maar uiteindelijk kon ie dan toch de eerste vier regels meezingen!
Vrijdagavond vertrok ik met 4 anderen, Patrick, Ruben, Marcus en Chris naar Puno, in een nachtbus. Het was niet ideaal, bloooedheet, snurkende man naast me, stinkende peruaantjes, maar toen we aankwamen bleek het dat wel waard te zijn! Weer ontzettend veel geluk met het weer, strakblauwe lucht, wat alles nóg even wat specialer maakten. We begonnen onze boottrip naar de uros, oftewel the floating islands. Doordat veel reisbureaus contracten hebben met deze volkjes, is het mogelijk een kijkje te nemen in hun rieten huisjes en hun dagelijkse bezigheden. Geld vangen van de toeristen kunnen ze ook wel goed. Na een half uurtje te hebben rondgekeken gingen we verder naar eiland ........... Hier zouden we overnachten, in een gastgezin. Van tevoren werd ons verteld dat ze alleen Quechua spraken, maar al snel kwamen we erachter dat ze ook gewoon spaans spraken. Het gezinnetje bestond uit een moeder met twee dochters. De vader was hoogst waarschijnlijk naar een grote stad om daar werk te zoeken. Ik had het me wat anders voorgesteld, veel primitiever maar alles was al flink aangepast op toeristen. Zo was er zelfs een nette wc en sliepen we in gewone bedden, terwijl de locals het wel deden met matjes. Toch jammer dat je dan niet het echte primitieve meemaakt, maar ondanks dat was het een geweldige ervaring:) na de lunch in het gastgezin gingen we de zonsondergang bekijken. Het was aardig fris maar we wilden 'm hoe dan ook bekijken, en wat was het mooooi! Met toeval toen we terugliepen zagen we ook nog eens een supergave maanopkomst, die vanaf hier een stukkie groter leek dan in nl. De volgende ochtend vroeg (6u ging de wekker), kregen we een lekker ontbijtje met pannekoekjes. Daarna snel hop de boot weer in, op naar het volgende eiland; Taquile......... Hier konden we een beetje rondlopen en kwam ik mathilde toevallig weer tegen, die met twee andere nl meisjes/vrouwen met een andere organisatie dezelfde tour aflegde. We lunchten met een grote groep, voornamelijk Duitsers. Daarna weer in de boot en terug naar Puno. Vanwege de verkiezingen in Puno was de zondag een beetje onrustig en haastig, maar het was zo mooi!

Afgelopen week heb ik Spaanse lessen in de Valle Sagrado gevolgd. Indien er een minimum van 6 studenten was, was er de mogelijkheid om lessen te volgen in de middle of nowhere. Het was een heel raar klein dorpje, tussen Urubamba en Ollantaytambo (ik kan het eindelijk uitspreken!!) in. We waren met een superleuke groep van 10 personen. Tussen het spaans en engels door, werden ook nl en duitse woorden (iel grote dikke vette zwarte spin!) uitgewisseld. Twee avonden kampvuur, waarvan 1 met vier cavia's aan de spit! Deze keer vond ik t wel erg lekker, dus de eerste keer was gewoon niet goed. Af en toe gehiked, ruines bezocht, jongleren geleerd van een amerikaan, lekker gegeten, chicha geprobeerd en de laatste avond een film gekeken met keihard onweer en bliksem, waardoor we op een gegeven moment, midden in de film zonder elektriciteit zaten, in het pikdonker. Het was er een stuk warmer dan in cusco, omdat het lager ligt. Heerlijke week gehad met eindelijk frisse lucht ipv de stinkende zwarte uitlaatgassen!
Nu nog een week spaanse les, volgende week zondag jarig, en daarna met kerst naar Arequipa en het strand er vlakbij; Molendo!

Gegroeeeet