Gezellig met mezelf op reis deel 2
Door: Annelies
Blijf op de hoogte en volg Annelies
10 November 2014 | Peru, Machu Picchu
Het verkeer is ook top hier. In nl moet de automobilist zich aanpassen aan fietsers en voetgangers, hier moeten voetgangers (fietsers zijn er nie) zich aan de automobilist aanpassen. Een automobilist rijdt hier gewoon door, dus het is voor je eigen veiligheid om dan tóch maar even te wachten.
Een Duits meisje houdt niet van georganiseerde trips en de daarbijbehorende bureaus. Zij heeft helemaal een eigen plan bedacht voor een tripje naar machu pichu. De rest volgt en vertrouwt op haar. Donderdagochtend dan m'n machu picchu ticket geboekt en tevens de trein er naar toe. In totaal zijn we met z'n zessen.
Het plan: van Cusco naar Ollantaytambo met een busje/taxi, vanaf daar met de trein naar Machu Picchu (het toeristengedeelte, nog niet het echte officiële machu Picchu. In de taxi kwam ik alleen al ogen te kort. Het was zo gaaf! Normaal kost het me flink veel moeite om wakker te blijven in een auto tijdens een wat langere rit (voor mensen die me een beetje kennen weten hiervan haha) maar deze anderhalf uur waren echt top! Het lukte me zowaar wakker te blijven, nou dat zegt wat:) die avond met zn allen wat gegeten en toen vroeg gaan slapen. Om 4.00u ging de wekker weer, 4.30 stonden we allemaal buiten; klaar om 'een paar' metertjes te gaan hiken. Al na de eerste tien meter omhoog had ik al een kop als een tomaat en na zo'n 50m was mn shirtje zo goed als doorweekt. Stijle trappen, met onregelmatige treden door de bosjes. Maar, lopen zouden we! (Er gingen ook bussen, maar we wilden het goed doen.) Helemaal gesloopt kwamen we dan aan waarvoor we hadden gezweet, namelijk Machu Picchu. Na een uur lang foto's maken, moesten (althans hadden er voor betaald) we nog een 'bergje' beklimmen. De machu Picchu montaña. Als ik vooraf wist hoe lang het zou duren en hoe zwaar het zou worden, had ik sowieso al afgehaakt. Maar toch met z'n allen hebben we de top gehaald, en dat uitzicht was het zeker waard! Naderhand berekend hoeveel we gelopen hadden: zo'n 3600m omhoog en ook weer naar beneden. Waarschijnlijk heb ik over 6 jaar nog steeds spierpijn maar het was zo gaaf! Superveel geluk gehad met het weer. Ondanks het regenseizoen was het precies toen wij er waren helemaal opgeklaard. Nog een paar wolkjes maar dat maakte het eigenlijk alleen maar mooier en gaver om te zien. Precies toen we beneden weer waren begon het te regenen. Toptiming woehoe! In een flinke stortbui zaten we buiten in een verwarmd zwembad; Aguas Calientes, om even te kunnen ontspannen. Savonds gegeten, toen met de trein terug naar Ollantaytambo (haha kan het nog steeds niet uitspreken..) Daar in een hosteltje overnacht, en zondag (vandaag) nog wat rondgelopen. Ik kan niet meer fatsoenlijk lopen door de spierpijn maar wat was dit een topervaring!
Nog een keileuk feitje: in totaal waren we met z'n zessen, waarvan iedereen een andere nationaliteit heeft. Ik uit Nederland, de rest afkomstig uit Duitsland, Zwitserland, UK, US en Brazilië! Best bijzonder heuj.
-
12 November 2014 - 10:13
Mop En Dip:
O, wat fijn dat je het zo naar je zin hebt! Prachtige foto's! Wat een belevenissen allemaal en gezellig dat je met een groepje bent. Erg leuk om je verslagen te lezen zo bij de koffie. Veel plezier nog en wat is de volgende bestemming? Veel liefs van ons! Groet Opa en Oma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley